مدتی بود مساله صدور احکام اجتماعی با اصول عملیه ذهنم را درگیر خود کرده بود، آیا اصول عملیه می تواند فقهی را نتیجه دهد که رشد دهنده جامعه گردد؟ اصول عملیه ای که ریشه در معذریت دارد و نه کاشفیت! در این همین رابطه یادداشتی را نوشتم که در سایت فقاهت و تمدن سازی اسلامی منتشر شد.
از این نشانی می توانید یادداشت را مشاهده کنید: انفعال حوزه در مقابل مدرنیته، نتیجه معذریت پنداری!
