نیاز به توضیح دادن نیست که امروزه تا چه حد نیازمند سرعت در تولید داده های منسجم علوم انسانی هستیم؛ زیرا هرچه را قلم من بخواهد بنمایاند با وضوح بیشتر در جلوی چشمان ماست.
هریک از حوزویان پاسخ این نیاز را از دریچه‌ای دیده اند؛ ولی بیش از این که به هدف خود رسیده باشند در دریای علوم حوزوی جزیره‌‌هایی را شکل داده اند و معمولا ارتباط با سایر جزایر فکری را نمی پذیرند! بی تردید این تک جزیره‌ها نمی توانند از مرزهای اسلام دفاع کنند، چون بیشتر مشغول دفاع از مرزهای جزیره فکری خود هستند و نگاه های فکری دیگر را فقط به عنوان یک سوژه نقد و نپذیرفتن (به صورت حداکثری) می بینند. راه حل ساده است اگر به جای تمرکز بر نقاط افتراقی که مرزهای جزیره ها را مشخص می کند به نقاط اشتراک توجه کنیم تا از این جزیره‌های پراکنده، قاره‌ای قدرتمند بسازیم. راه حل ساده است اگر اجازه دهیم بحث‌های علمی واقعی شکل بگیرد و نگاه ها نزدیک و نزدیک تر شود و در نهایت بر مدار نظریاتی اتحاد صورت بگیرد که از بیشترین اقبال برخوردار هستند. اما گویی این ساده‌ی دست یافتنی برای برخی دشوار و نخواستنی است، بی تردید در صورت اصلاح نشدن این وضع تمام جزیره‌ها به زیر آب خواهد رفت.
